Nježli až pójźoš (cytanje w serbskej rěcy)

Hyšći pśed někotarymi lětami su formowali wšedny wobraz Łužyce: serbske žeńske w swójej drastwje. Lěc pśi źěle, pśi nakupowanju abo pśi njeźelskich namšach, wóni su słušali samorozmějucy k wšednemu dnju we jsach dwójorěcneje Łužyce. Hyšći pśed 100 lětami něźi 85 procentow wšych serbskich žeńskich jo drastwu nosyło. Źinsa jo se drastwa z wobraza městnow pśisamem zgubiła. Tak jano hyšći jadnab źaseś žeńskich w katolskich gmejnach Górneje Łužyce wšednje w serbskej drastwje chójźi. Wóni su późělnje starše ako 80 lět a glědaju do zachadnosći na dłujke žywjenje, kótarež jo cesto połne tšadanja było. Pśisamem njemarkowany, śicho a pókšajźu dožywijomy kóńc stolěśow dłujkeje doby w serbskich stawiznach.
Basnikaŕka Róža Domašcyna, fotograf Maćij Bulank a komponist Měrćin Weclich su se na doraznu wašnju rozestajali ze zgubjenim wšednego nosenja drastwy w knigłowem respektiwnje DVD wózjawjenju Ludowego nakładnistwa Domowina z titelom „Nježli až pójźoš – Bevor du gehst“. W jawišćowem pśedstajenju Serbskego ludowego ansambla su fotografije slědnych serbskich nosaŕkow narodnych drastwow na płachśe wiźeś, mjaztym až pśedstajijo smyckowy ansambel SLA muziku Měrćina Weclicha a dalšnych serbskich komponistow.